“Τον έχουν κάψει τον Σαμαρά φίλε και έχουν σκοπό να κάψουν
και τον επόμενο” είπε ο αμετανόητος και σώπασε για λίγο . Πήρε βαθειά ανάσα και
συνέχισε : “Υπάρχει σχέδιο από το εξωτερικό το οποίο έχει δρομολογηθεί εδώ και
δεκαετίες και τώρα , που οι συνθήκες είναι κατάλληλες , το εφαρμόζουν”
“Δεν θέλουν να κάψουν κανέναν” του απάντησα . “Στο κάτω κάτω
ο Σαμαράς δεν θέλει βοήθεια από το εξωτερικό για να καεί . Τα καταφέρνει και
μόνος του μια χαρά . Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που λαμπαδιάζει . Είχε καεί
την εποχή του Μητσοτάκη με το Μακεδονικό . Τσουρουφλίστηκε και με τη ίδρυση της
ΠΟΛ.ΑΝ. όπου πήγε άπατος . Στη συνέχεια
εξαφανίστηκε για δυο δεκαετίες και τώρα που επανήρθε ξανακαίγεται . Συνηθισμένα
τα βουνά από τα χιόνια . Απλώς προσπαθείς να απενοχοποιηθείς για τις μαλακίες
που ψηφίζεις τόσα χρόνια πείθοντας τον εαυτό σου ότι δεν φταις εσύ αλλά κάποιοι
άλλοι” του είπα .
Οι κουβέντες μου όμως δεν ακούστηκαν αφού το τεράστιο
χειροκρότημα απενοχοποίησης που ξέσπασε
ύστερα από την φράση του αμετανόητου , και που αποτελεί την συνέχεια ανάλογων
χειροκροτημάτων απενοχοποίησης του παρελθόντος , έπνιξε τις δικές μου .
Τελικά η ιστορία μας είναι γεμάτη από ανάλογα χειροκροτήματα
. Χειροκροτήματα που θολώνουν το μυαλό και το κατευθύνουν σε συναισθηματικά
μονοπάτια αμάθειας όπου η λογική είναι λέξη άγνωστη .
Μήπως τελικά και ο Σωκράτης όταν έλεγε την περίφημη φράση “ένα
ξέρω ότι δεν ξέρω τίποτα” ήθελε να συμπληρώσει “αφού δεν έχω μελετήσει ποτέ
τίποτα” αλλά το τεράστιο χειροκρότημα απενοχοποίησης , που κρατάει δυόμιση
χιλιάδες χρόνια , να έπνιξε και να συνεχίζει να πνίγει την συνέχεια ;
