Στην ΕΡΤ ο αγώνας του καθενός καλά κρατεί . Και όταν λέω ο
αγώνας του καθενός , κυριολεκτώ . Γιατί ακόμα και όταν , σε πρώτο επίπεδο , ο
αγώνας είναι κοινός , σε ένα δεύτερο επίπεδο ο καθένας βρίσκει τον δικό του
σκοπό στον αγώνα .
Υπάρχει ο γνωστός ψιλογραφικός ιδεολόγος που θεωρεί ότι ο
αγώνας είναι κοινός για όλους τους εργαζόμενους , οπότε ή όλοι ή κανείς . Τελικά
στοχοποιείται και με την πρώτη στραβή είναι ο πρώτος που την πληρώνει . Ο νέος οργανισμός
έχει κλειδαμπαρωμένες τις πόρτες για αυτόν .
Υπάρχει και ο αγωνιστής που πρόσκειται στην κυβέρνηση . Παίρνει
μέρος στον αγώνα αλλά κρατάει και μια πισινή . Μη σου πω και δύο . Έχει χέρια
τέσσερα , πόδια δεκατέσσερα και ένα μεγάλο μάτι που βλέπει από την πλάτη . Αυτή
η κουφάλα λοιπόν σκοπεύει μετά τον αγώνα να είναι αυτός που θα βρεθεί στον αφρό
. Αυτός που θα επιβιώσει . Να είναι αυτός που θα προσληφθεί στον νέο οργανισμό .
Στην ΕΡΤ κάποιοι εργαζόμενοι παρευρίσκονται στις γενικές
συνελεύσεις που θα δρομολογήσουν τις επόμενες δράσεις .
Κάποιοι άλλοι κάνουν δικές τους , πριβέ συνελεύσεις , για να
γνωριστούν καλύτερα . Κάτι σαν τα φοιτητικά πάρτι της ΔΑΠ - ΝΔΦΚ . To know us better .
Ο πολύς κόσμος όμως βρίσκεται στο σπίτι του και κοιμάται τον
ύπνο του δικαίου .
“Το ηλεκτρικό μου πρόβατο κοιμάται ,
τον ύπνο του δικαίου
του σφαχτού ,
στο αίμα του και εσείς κατρακυλάτε ,
σαν ένορκοι εγκλήματος
φτιαχτού ”
