Τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό , γίνεται μια συσχέτιση μεταξύ του αγώνα Ελλάδας – Γερμανίας και της πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ της Ελλάδας και της Γερμανίας .
Να το ξεκαθαρίσουμε για να μην παρασυρόμαστε . Στο ποδόσφαιρο μπορεί να κερδίσουμε γιατί έντεκα αυτοί , έντεκα εμείς , Γκόμεθ αυτοί , Γκέκας εμείς . Στην πολιτική όμως τα πράγματα είναι ζοφερά γιατί Μέρκελ αυτοί , Αντώνης Σαμαράς εμείς .
Αν δεις τους ποδοσφαιριστές της εθνικής νοιώθεις μια αισιοδοξία . Μόνο το πάθος που βγάζουν μέσα στο γήπεδο φτάνει . Αν όμως δεις την Ελληνική κυβέρνηση του Σαμαρά σου βγαίνει αυθόρμητα μια τάση αυτοκτονίας . Μπορεί και δύο .
Άσε που στο επίπεδο της πολιτικής δεν υφίσταται κανένας αγώνας αφού ο Σαμαράς αποφάσισε τελικά ότι σέβεται τις υπογραφές που έβαλε στο μνημόνιο οπότε συμπεραίνεις αβίαστα ότι η πολιτική του “yes sir” συνεχίζεται . Δεν τίθεται θέμα διαπραγμάτευσης , πολιτικός αγώνας καπούτ . Ούτε καν στημένος δεν είναι αφού απλά δεν υπάρχει .
Τουλάχιστον οι ποδοσφαιριστές δεν θα τιμήσουν τις υπογραφές του Σαμαρά . Ούτε το σύστημα “στήνω κώλο” θα εφαρμόσει ο Σάντος .
Βλέπεις κάποιοι αποφάσισαν να αγωνιστούν και κάποιοι όχι . Ας ευχηθούμε στους αγωνιστές καλή επιτυχία και στους πουλημένους καλό ψόφο .
(Τελικά και να χάσουμε δεν έχει σημασία αφού γλυτώσαμε τα σπίτια μας , τις γυναίκες μας και τα παιδιά μας από την κομμουνιστική λαίλαπα του Τσίπρα) .
