Σήμερα
βγήκαν οι φαλτσέτες και κατακρεουργήθηκε η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση
.
Το
αποπαίδι της δημόσιας εκπαίδευσης . Ο Έλληνας στην πραγματικότητα πάντα θεωρούσε την τεχνική εκπαίδευση , χαβούζα
του εκπαιδευτικού συστήματος . Τον τελικό αποδέκτη των «κακών» , των «απροσάρμοστων»
,των «αποτυχημένων» και γενικότερα των μαθησιακώς διαταραγμένων μαθητών, που η
γενική εκπαίδευση τους τοποθετούσε στην προβληματική περιοχή της εκπαίδευσης , στα τμήματα ένταξης ή όπως αλλιώς θέλει να τα
ονομάζει…. Όταν έρχεται η ώρα του Λυκείου πρέπει να καθαρίσει η ήρα από το
στάρι .
Εδώ έρχεται και ο ρόλος της τεχνικής
εκπαίδευσης .
Τι θα κάνουν τα εν λόγω παιδιά μέχρι να
ενηλικιωθούν ;
Πως θα απασχοληθεί ο άνεργος νέος που
προσδοκά ότι με την τεχνική του εκπαίδευση θα αποκτήσει δεξιότητες που θα
βοηθήσουν στην επαγγελματική του αποκατάσταση ;
Η
απάντηση ήταν μέχρι σήμερα η τεχνική και
επαγγελματική εκπαίδευση. Τώρα πια όλα αυτά είναι πολυτέλειες . Όλα αυτά
κοστίζουν …………
Δυστυχώς
δεν έχουν όλοι την δυνατότητα να φοιτήσουν στις ανώτερες και ανώτατες βαθμίδας
του εκπαιδευτικού συστήματος , (είτε λόγω κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων ,
είτε λόγω της ύπαρξης μαθησιακών διαταραχών , ακόμα και λόγω της αποτυχίας του
ίδιου του εκπαιδευτικού συστήματος να
τους εντάξει στην εκπαιδευτική διαδικασία) , προκειμένου να σπουδάσουν ένα
γνωστικό αντικείμενο που ενδέχεται να τους ενδιαφέρει και ταυτόχρονα να
αναπτύξουν κάποιες επαγγελματικές δεξιότητες που τους εμπνέουν.
Γι΄
αυτό και δεν της έδωσε ποτέ την προσοχή που της αξίζει. Ακόμα και την εποχή των
Τεχνολογικών Επαγγελματικών Εκπαιδευτηρίων (που εκ των υστέρων εκτιμήθηκε η
σημασία του θεσμού) , η δουλειά έγινε στο πόδι . Προχειρογραμμένα βιβλία (κολάζ
και αντιγραφές παλιότερων ή manuals και οδηγίες χρήσεως) , με γνωστικές
επικαλύψεις και περιεχόμενο υψηλότερης βαθμίδας εκπαίδευσης.
Έως τώρα όμως η τεχνική εκπαίδευση στην
Ελλάδα λειτουργούσε . Λειτουργούσε και απέδιδε , χάρη στους εκπαιδευτικούς που
πήραν πάνω τους , το βάρος των ελλείψεων ή της παντελούς απουσίας σε οργανωμένα
και σταθμισμένα αναλυτικά προγράμματα, σε άρτιο τεχνολογικό εξοπλισμό , σε σύγχρονα
εγχειρίδια (απομεινάρι της ΤΕΕ εποχής). Δεν θα επικαλεστώ τσιτάτα για το «μεράκι»
και το «φιλότιμο» των εκπαιδευτικών της
τεχνικής εκπαίδευσης. Δεν πιστεύω στις εξιδανικεύσεις . Σαφώς υπήρχαν και σαθρά
σημεία ή ακόμα και περιοχές στο σώμα , αλλά τις γάγγραινες τις ακρωτηριάζουμε
για να επιζήσει και ενδεχομένως να αναρρώσει πλήρως (με προσθετικές
παρεμβάσεις) ο ασθενής .
Δεν τον εκτελούμε .
(Η
κατάσταση στον χώρο της Παιδείας θα φτιάξει όταν ο τελευταίος συνδικαλιστής της
ΟΛΜΕ κρεμαστεί από τα έντερα του τελευταίου υπουργού Παιδείας).
