Καλώς ήρθατε

Αν τρέμεις από αγανάκτηση για κάθε αδικία, είσαι σύντροφός μου.
CHE GUEVARA

Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

Ραντεβού στα γουναράδικα

Λοιπόν ο κόσμος έχει αγανακτήσει και βγήκε στους δρόμους . Το αποτέλεσμα της “αγανάκτησης” άγνωστο . Και λέω άγνωστο για να φανώ λίγο αισιόδοξος . Γιατί στην πραγματικότητα οι προβλέψεις μου είναι μαύρες και άραχνες .
Η αλλαγή πραγματοποιείται από εκατομμύρια τσιμπήματα μελισσών και όχι από μία μαχαιριά .
Και εξηγούμαι : οι “αγανακτισμένοι” αποτελούνται από ένα σωρό τύπους που αυτή τη στιγμή περνάνε ζόρια . Όταν δεν πέρναγαν ζόρια όλα ήταν καλά . Δεν υπήρχε κανένας λόγος να βγουν στο δρόμο για να διαμαρτυρηθούν . Δεν είχαν αγανακτήσει με τα χάλια στην παιδεία , στην υγεία , με την έλλειψη της κρατικής πρόνοιας . Με την ατιμωρησία των δυνατών , με την κρατική βία . Με τους πολιτικούς . Οι οποίοι βέβαια δεν ήρθαν ουρανοκατέβατοι , κάποιοι μελλοντικοί αγανακτισμένοι τους εγκατέστησαν στα κεφάλια μας .
Δεν υπήρχαν λόγοι να διαμαρτυρηθούν τότε ; Και ας μην είχαν άμεσο συμφέρον . Να νοιώσουν αλληλεγγύη για τους άλλους που τράβαγαν ζόρια ; Ή επειδή οι ίδιοι δεν ζοριζόντουσαν , όλα ήταν μια χαρά και άσε τους άλλους να ζορίζονται .
Γίνομαι πιο συγκεκριμένος για να συνεννοηθούμε . Ο άνεργος θα ήταν αγανακτισμένος με την ανεργία αν είχε δουλειά ; Ή θα έλεγε ευτυχώς που εγώ έχω δουλειά . Το κομματόσκυλο του Πασοκ θα ήταν αγανακτισμένο με την κυβέρνηση αν είχε διοριστεί στο δημόσιο ; Ή θα υποστήριζε φανατικά το Πασοκ επειδή τον έχωσε στο δημόσιο ; Το κομματόσκυλο εκτός Πασόκ θα ήταν αγανακτισμένο με την κυβέρνηση  αν ήταν το κόμμα του κυβέρνηση ; Ή θα προσπαθούσε να επωφεληθεί χρησιμοποιώντας τις πολιτικές διασυνδέσεις του  ; Ο δημόσιος υπάλληλος θα ήταν αγανακτισμένος με τις περικοπές αν δεν του είχαν μειώσει το μισθό ; Ο έμπορος θα ήταν αγανακτισμένος αν δεν είχε φαλιρίσει και συνέχιζε να εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους του για να πλουτίζει ο ίδιος ; Ο συνταξιούχος θα ήταν αγανακτισμένος αν δεν είχε μειωθεί η σύνταξη του ; Ο αγρότης  θα ήταν αγανακτισμένος αν δεν του είχαν κόψει τις επιχορηγήσεις , για να τις σπαταλάει εδώ και κει απερίσκεπτα ; Ο πρώην συμβασιούχος  θα ήταν αγανακτισμένος αν ήταν ακόμα συμβασιούχος ; Ο απολυμένος θα ήταν αγανακτισμένος με την ανεργία αν δεν είχε απολυθεί ; Ο εκπαιδευτικός θα ήταν αγανακτισμένος με τα χάλια στην παιδεία αν δεν είχε υποστεί μείωση μισθού ; Ο γιατρός γιατί δεν αγανακτεί όταν παίρνει φακελάκια , τα οποία του τα δίνουν απλόχερα οι “αγανακτισμένοι”; Οι διανοούμενοι της χώρας τώρα θυμήθηκαν να αγανακτήσουν ; Όσο έπαιρναν τις κρατικές επιχορηγήσεις δεν ήταν αγανακτισμένοι ; Επίσης , για να μη ξεχνιόμαστε , μερικοί από τους “αγανακτισμένους” διανοούμενους λαμβάνουν και βουλευτική σύνταξη . Τέτοια παραδείγματα “αγανακτισμένων” μπορώ να αναφέρω μέχρι αύριο .
Είναι πολύ εύκολο να δηλώνεις “αγανακτισμένος” . Πας στο Σύνταγμα , μουντζώνεις , βρίζεις , φωνάζεις , φτύνεις , γιουχάρεις , γνωρίζεις καινούργιο  κόσμο , συναντάς παλιούς φίλους και γνωστούς  , λες κουβέντες , ανεβαίνει η επαναστατικότητα σου στα ύψη …  και μετά πας στο σπίτι σου και αράζεις με κανένα ουισκάκι , αφού χόρτασες με τα σουβλάκια της πλατείας.
Είναι πολύ εύκολο να το παίζεις ιδεολόγος . Το δύσκολο , ρε γαμώτο , είναι να είσαι .
Τόσα χρόνια που οι λόγοι της αγανάκτησης  ήταν υπαρκτοί , κανένας δεν αγανακτούσε . Δεν πήραμε την κατιούσα ξαφνικά τους τελευταίους 20 μήνες . Η κατρακύλα ξεκίνησε δεκαετίες πριν και από ότι φαίνεται δεν έχει τελειωμό . Τότε όμως τρώγαμε από χίλιες μεριές και με χρυσά κουτάλια . Οπότε χέστην μωρέ την Ελλάδα , εγώ θα την σώσω ; Και η κατρακύλα συνέχιζε . Και φτάσαμε στο σήμερα που τρέχουμε όλοι στο Σύνταγμα για να σώσουμε τα τομάρια μας . Στη Μέκκα της αγανάκτησης .
Οι συναντήσεις στο Σύνταγμα δεν έχουν πλέον τίποτα το επαναστατικό . Για να υπάρχει επαναστατικότητα σε έναν αγώνα πρέπει οι αγωνιζόμενοι να έχουν αλληλεγγύη και όρεξη να δράσουν .
Υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ των “αγανακτισμένων” ;  Ή ο καθένας κοιτάει το τομάρι του .
Έχει σκοπό ο “αγανακτισμένος” να δράσει ή θα συνεχίζει απλώς να γκρινιάζει ;
Η αλλαγή , η επανάσταση , η καλυτέρευση , η βελτίωση – πες το όπως θες , το ίδιο μου κάνει – δεν θα συμβεί στο Σύνταγμα . Γίνεται καθημερινά μέσα από την στάση σου απέναντι σε αυτά που σε αγανακτούν . Αν σε αγανακτούν τελικά . Δεν είναι υποχρεωτικό να αγανακτείς  μόνο με αυτά που συμβαίνουν σε εσένα . Μπορείς να αγανακτείς και με αυτά που συμβαίνουν σε άλλους . Αυτό ονομάζεται αλτρουισμός . Αυτό ονομάζεται επανάσταση .
Η επανάσταση βρίσκεται στα διάκενα . Το Σύνταγμα δεν είναι διάκενο . Είναι ένα κενό , ένα πανηγύρι , μία μάζωξη φωνασκώντων βερμπαλιστών. Το Σύνταγμα είναι η κανονικότητα όχι η εξέγερση . Όσο βρίσκεσαι στην κανονικότητα , αυτή συνεχίζει να υφίσταται , να δυναμώνει , να διογκώνεται , να σε κοιμίζει … Σε κάνει να νομίζεις ότι δρας .  Οι φωνές όμως δεν είναι δράση . Οι κανονικές φωνές είναι μουγκές . Ακούγονται  μόνο όσο χρειάζεται για να σε κοιμίζουν .
Νομίζεις ότι φωνάζεις αλλά συνεχίζεις να σκας . Έχεις αποφασίσει να το βουλώνεις μαζί με τους πολλούς , με τη μάζα , με  το πλήθος . Φαντάζομαι  δεν δυσκολεύεσαι , είναι κάτι που ξέρεις να κάνεις καλά .
Αυτοί που δρουν για την αλλαγή είναι οι λίγοι . Πάντα λίγοι ήταν . Και ποτέ παρέα με τους πολλούς . Γιατί οι φωνές των πολλών μπορεί να κοιμίσουν και τους λίγους . Για αυτούς τους λίγους λοιπόν … ραντεβού στα γουναράδικα .