Τον τελευταίο καιρό η πλατεία Συντάγματος έχει καταληφθεί από τους “αγανακτισμένους” . Γενικά η πλατεία έχει χωριστεί σε δύο νοητές υποπλατείες . Η επάνω πλατεία , της υποκουλτούρας που πάει κάθε πικραμένος για να μουντζώσει , να βρίσει , να ρίξει τα μπινελίκια του και να συνεχίσει τη μίζερη ζωή του . Και η κάτω πλατεία , η κουλτουροπλατεία , εκεί που γίνονται γενικές συνελεύσεις – μη τις πούμε λαϊκές συνελεύσεις και τρομάξει ο κόσμος – στις οποίες όποιος έχει όρεξη μπορεί να πάρει το λόγο και να πει τα δικά του . Ανάλογα από κάτω πέφτει αποθέωση ή ντομάτα .
Αυτό που παρατηρείται είναι μια φοβερή ανομοιομορφία κοινού . Από αναρχοκαταστάσεις μέχρι φασιστοειδή . Βλέπεις ότι θες . Άνθρωποι πολιτικοποιημένοι με άποψη , άσχετοι που ήρθαν για βόλτα , άλλοι που προσπαθούν να χωθούν στα πράγματα . Θα μου πεις , λογικό δεν είναι ; Η ίδια η κοινωνία δεν είναι ανομοιόμορφη ; Δεν περιλαμβάνει τους πάντες ; Φυσικά θα σου απαντήσω , αλλού είναι το θέμα . Πολλές φορές η ιδεολογική ανομοιομορφία της μάζας κρύβει εκπλήξεις .
Κατά πάσα πιθανότητα αυτή η κατάσταση με τους αγανακτισμένους θα συνεχιστεί για λίγο και σταδιακά θα ξεφτίσει . Έρχεται και το καλοκαίρι , σιγά τώρα μην κάτσει ο έλληνας να επαναστατήσει τον Αύγουστο . Σε καμιά παραλία ίσως .
Μπορεί όμως , και αυτή είναι μια αξιόλογη περίπτωση , μέσα από την πλατεία να ξεπροβάλει κάποιο κίνημα από νέες φάτσες , άνθρωποι από τον λαό και καταφέρουν να χωθούν δημοκρατικά στη Βουλή . Αλλά αυτό μέχρι τέλος Ιουλίου γιατί μετά είπαμε … διακοπές .
Το ακόμα πιο ενδιαφέρον , από κοινωνιολογική άποψη πάντα, είναι να αρχίσουν οι “αγανακτισμένοι” να παρουσιάζουν και να αναλύουν σοβαρά και ουσιώδη θέματα στις γενικές συνελεύσεις , όπως το μεταναστευτικό , πολιτικές απόψεις , θέματα δηλαδή που εγώ τα βλέπω άσπρο και εσύ μαύρο . Λίγο η κούραση , λίγο ο ντάλα ήλιος που σε κάνει σαν κοτόπουλο δεν θα αργήσουν να ανάψουν τα αίματα . Και τότε , σαν να το βλέπω μπροστά μου , αναρχικοί θα κουτουλιούνται με φασίστες , παναθηναϊκοί θα παίζουν κυνηγητό με ολυμπιακούς , δεξιοί και αριστεροί θα λύνουν θέματα που δεν πρόλαβαν να λύσουν την εποχή του εμφυλίου .Και κάπου στη μέση οι ματατζίδες με τα πράσινα να ψάχνουν το Χριστουγεννιάτικο δέντρο να το φυλάξουν . Σαν πίνακας του Νταλί ένα πράγμα .
Τώρα ποια περίπτωση είναι πιο υγιή ; Όσο και αν εκπλήσσεσαι θα πάρω την τρίτη επιλογή . Αυτή που πέφτει ξύλο . Γιατί ; Η απάντηση είναι απλή . Αυτοί που πάνε στη πλατεία δηλώνουν αγανακτισμένοι ; Με τι ; Λίγο πολύ με όλα . Με την ανεργία , με τη φτώχεια , με την τρόικα , με το ΔΝΤ , με την Ε.Ε. , με τα κόμματα , με τους πλούσιους … Και ποιος δεν είναι ; Βρες μου έναν κάτοικο στην Ελλάδα που θα σου πει το αντίθετο . Βρες μου έναν έλληνα που θα σου πει ότι είναι πολύ ευχαριστημένος με την ανεργία και χαίρεται αφάνταστα με την φτώχεια . Κανείς . Άρα δεν τίθεται θέμα σύγκρουσης . Όλοι συμφωνούμε .
Αυτό όμως καταντάει γραφικό . Αυτές οι συζητήσεις είναι αόριστες , καφενειακές και δεν οδηγούν πουθενά . Όλοι γνωρίζουμε τι δε θέλουμε . Το θέμα όμως είναι να αποφασίσουμε τι θέλουμε . Φαντάζομαι ότι όλοι θέλουμε να ανατρέψουμε τη παρούσα κατάσταση . Όμως θα πρέπει να αποφασίσουμε ποια θα είναι η συνέχεια . Άλλοι θα θέλουν απλώς να επωφεληθούν της κατάστασης , άλλοι να έρθουν στο προσκήνιο νέα πρόσωπα με νέες ιδέες , άλλοι θα βλέπουν το μέλλον με μια μαρξιστική θεώρηση , άλλοι θα συνεχίσουν να είναι προσκολλημένοι στον καπιταλισμό και άλλοι θα θέλουν να ανατρέψουν τα πάντα και να ξεκινήσουν από την αρχή .
Και κάπου εδώ ξεκινάει η σύγκρουση . Αρχικά σύγκρουση απόψεων και ιδεών και στη συνέχεια σύγκρουση κεφαλιών . Και όποιος αντέξει .
Τι ποιο υγιές και ποιο έντιμο ; Κοιτάς κατάματα την κρίση και της επιτίθεσαι . Και επιτίθεσαι ταυτόχρονα σε αυτούς που , κατά τη γνώμη σου , τη δημιούργησαν . Και τους το κάνεις λιανά ότι ανατροπή παρέα με όλους δεν γίνεται .
Ας το παραδεχτούμε , όταν μιλάμε για ανατροπή της πολιτικής κατάστασης φλερτάρουμε με την επανάσταση . Και η επανάσταση δεν είναι ποτέ ειρηνική . Εμπεριέχει τη σύγκρουση .
Και για να μη ξεχνιόμαστε για άλλους επανάσταση είναι η αναρχία και για άλλους η χούντα . Εσύ , άμα γίνει το μπαμ , με ποιους θα πας ; Λέω άμα γίνει το μπαμ .
