Ούτε στους νέους πρέπει να στηριζόμαστε για αλλαγή όσο ενέργεια και καλή διάθεση αν έχουν . Που αμφιβάλλω αν έχουν . Καμία εξουσία δεν φοβάται παιδιά 20 – 25 χρονών .Και αυτό γιατί είτε θα γίνουν τα επόμενα αφεντικά και θα κάνουν αυτά για τα οποία διαμαρτύρονται τώρα , είτε απλώς επειδή η ζωή και η δράση τους δεν επηρεάζει τη λειτουργία του κράτους , λόγω του ότι οι περισσότεροι είναι άνεργοι άρα μη παραγωγικές μονάδες . Όσο και αν διαμαρτύρονται οι νέοι , η εξουσία κοιμάται ήσυχη . Φωνή βοώντος εν τη ερήμω .
Η λύση είναι μία : αστυνομοκρατούμενο κράτος και βουλωμένα αυτιά εσείς ; παύση εργασίας εμείς . Να κλείσουν τα πάντα . Εργοστάσια , λιμάνια , υπηρεσίες , σχολεία … τα πάντα . Για όσο χρειαστεί . Να παραλύσει το κράτος .Τότε το κράτος θα χάσει την ηρεμία του . Άλλος τρόπος δεν υπάρχει . Είναι η πιο μαχητική κίνηση στην οποία μπορεί να προβεί ο πολίτης και φυσικά να πληρώσει και το τίμημα . Γιατί κάθε αγώνας έχει και το τίμημα του . Όσο μεγαλύτερο το τίμημα , τόσο σημαντικότερος ο αγώνας . Ποιο είναι το τίμημα που πληρώνει ο πολίτης στις πορείες ; Μικρό έως ανύπαρκτο . Για ποιο λόγο λοιπόν γίνονται οι πορείες ; Για να πούμε ότι κάτι κάνουμε ; Μέχρι πότε θα χάνουμε την ενέργεια μας σε ανούσια πράγματα ;
Βέβαια κάθε αγώνας ξεκινάει από την ανάγκη του καθένα για αγώνα . Αν δεν νιώθεις την ανάγκη δεν αγωνίζεσαι . Το ερώτημα είναι : νιώθουμε πραγματικά την ανάγκη για αγώνα ; Και τότε γιατί δεν αγωνιζόμαστε ; Είμαστε διατεθειμένοι να αγωνιστούμε για όσο χρειαστεί ; Ή μας αρκεί να περιμένουμε να βγάλουν οι άλλοι το φίδι από την τρύπα για εμάς . Γιατί αυτό που ακούω συνέχεια είναι μόνο γκρίνια για την οικονομική κρίση χωρίς τρόπους αντίδρασης .
Και εγώ σου λέω ότι γίνεται το θαύμα , ξεσηκώνετε ο κόσμος και ξεκουμπίζονται οι επάνω . Μετά τι ; Ποια θα είναι η συνέχεια . Λύση δεν είναι απλώς η αλλαγή αλλά και η συνέχεια . Θα διώξουμε τους τωρινούς για να έρθουν οι επόμενοι ;
Δεν είναι η λύση απλώς να τους διώξουμε . Η λύση θα είναι ολοκληρωμένη εάν σχεδιάσουμε και την επόμενη μέρα . Έχουμε σκεφτεί την επόμενη μέρα ή θα συνεχίσουμε όπως πορευόμαστε έως τώρα ; Αυτό είναι το δύσκολο , η επόμενη μέρα . Η οποία πρέπει να σχεδιαστεί από κατάλληλους ανθρώπους , ανιδιοτελείς, αλτρουιστές , ακτιβιστές οικονομολόγους και ανεξάρτητους πολιτικούς επιστήμονες . Γιατί η αλλαγή πρέπει να είναι οικονομική . Ο καπιταλισμός μας βύθισε . Θα ήταν άτοπο και καταστροφικό να καταφύγουμε πάλι σ’ αυτό το μοντέλο λειτουργίας .Όχι πως θα καταφέρουμε να απεξαρτηθούμε από αυτό .
Τελικά τι εννοούμε αλλαγή ; Το έχουμε σκεφτεί ;
Εγώ έχω καταλήξει ότι ο μόνος τρόπος επιβίωσης είναι να στηριχτούμε στους ίδιους μας τους εαυτούς . Να αρνηθούμε τα δάνεια και να ζήσουμε σύμφωνα με τις δυνάμεις μας . Δεν έχουμε ως κράτος ανάγκη τα καινούρια αεροδρόμια , το μετρό , τεράστιες γέφυρες , Ολυμπιακούς αγώνες … αν δεν μπορούμε να μην τα έχουμε . Ούτε έχουμε ανάγκη ως νοικοκυριά τέσσερις τηλεοράσεις , δύο αυτοκίνητα , τεράστια σπίτια … αν δεν μπορούμε να μην τα έχουμε . Η αλλαγή πρέπει να γίνει πρώτα στα μυαλά μας … τα οποία για την ώρα είναι φίσκα στον αέρα .
Για τον πολύ κόσμο η αλλαγή σχετίζεται με την αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας . Φύγε εσύ , έλα εσύ για να βολευτούμε και εμείς . Τελικά η αλλαγή για τον καθένα έχει διαφορετικά κριτήρια σύμφωνα με τους ωφελιμιστικούς του σκοπούς . Κανένας δεν σκέφτεται το γενικό καλό , μόνο το προσωπικό του βόλεμα . Γιαυτό κανένας δεν σκέφτεται την επόμενη μέρα . Όλοι σκέφτονται απλώς πως να επωφεληθούν την επόμενη μέρα . Με αυτά τα μυαλά δεν προχωράμε μπροστά αλλά μένουμε στάσιμοι .
Τελικά είναι εφικτή η αλλαγή ; Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις ;
