Πριν πάρει διαστάσεις το οικονομικό πρόβλημα στην Ελλάδα , οι Ισλανδοί αντιμετώπισαν οικονομικά προβλήματα με αποτέλεσμα να γνωριστούν από τη καλή με το γνωστό μας , πλέον , ΔΝΤ . Το 2008 κατέφυγε η κυβέρνηση της Ισλανδίας στο νομισματικό ταμείο το οποίο ήρθε τρέχοντας να προσφέρει απλόχερα τη βοήθεια του . Αφού παραλίγο να διαλύσει την χώρα , εκδιώχθηκε κακήν κακώς τρία χρόνια αργότερα . Το παράδοξο είναι ότι από τη στιγμή που έφυγε το ΔΝΤ , η χώρα ορθοπόδησε .
Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία:
2008. Εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας. Καταρρέει το νόμισμα και σταματάει τη λειτουργία του το χρηματιστήριο. Η χώρα βρίσκεται σε πτώχευση.
2009. Οι διαμαρτυρίες του κόσμου μπρος στην Βουλή αναγκάζουν την κυβέρνηση να παραιτηθεί και κηρύσσονται πρόωρες εκλογές . Συνεχίζεται η άθλια κατάσταση της οικονομίας της χώρας. Μέσω ενός νόμου , προτείνεται να πληρωθεί το χρέος στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία από όλες οι ισλανδικές οικογένειες μηνιαία για 15 χρόνια με 5,5% επιτόκιο.
2010. Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και ζητάει δημοψήφισμα για το νόμο. Τον Γενάρη του 2010 ο πρόεδρος αρνείται να θέσει τον νόμο σε ισχύ και ανακοινώνει ότι θα υπάρξει αίτημα για λαϊκή ετυμηγορία. Τον Μάρτιο γίνεται το δημοψήφισμα και σαρώνει το ΟΧΙ στην πληρωμή με 93% των ψήφων. H κυβέρνηση αρχίζει δικαστική έρευνα για ευθύνες για την κρίση. Αρχίζουν οι συλλήψεις τραπεζιτών και υψηλόβαθμων στελεχών. Η Interpol εκδίδει διαταγή και όλοι οι εμπλεκόμενοι τραπεζίτες εγκαταλείπουν την χώρα. Στο πλαίσιο της κρίσης, εκλέγεται ένα σώμα από πολίτες για να συγγράψει το νέο Σύνταγμα. Εκλέγονται 25 πολίτες, χωρίς πολιτική εξάρτηση, από τους 522 που παρουσιάστηκαν ως υποψήφιοι. Η προϋπόθεση υποψηφιότητας ήταν να είναι ενήλικοι και να έχουν προταθεί από 30 άτομα. Το σώμα αρχίζει την εργασία του τον Φεβρουάριο του 2011 και θα παρουσιάσει μια carta magna λαμβάνοντας υπ' όψιν τις ομόφωνες συστάσεις διαφορετικών συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα. Θα πρέπει να επικυρωθεί από την υπάρχουσα βουλή και από την επόμενη αναθεωρητική που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές.
Τα αποτελέσματα της Ισλανδικής ειρηνικής επανάστασης ήταν :
Παραίτηση ολόκληρης της κυβέρνησης .
Εθνικοποίηση της κύριας τράπεζας της χώρας .
Δημοψήφισμα για τις κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις .
Φυλάκιση των υπεύθυνων της κρίσης .
Αναθεώρηση του συντάγματος από τους πολίτες .
Σαφώς κα το παράδειγμα της Ισλανδίας είναι διαφορετικό από το δικό μας . Διαφορετικό μέγεθος , διαφορετικό νόμισμα , διαφορετικό πρόβλημα .
Από την άλλη όμως , όσο στραβούλιακας και αν θέλεις να είσαι δεν γίνεται να μην βλέπεις τα κοινά :
Η κυβέρνηση που φέρνει το ΔΝΤ .
Το “σωτήριο” ΔΝΤ που καταστρέφει οικονομίες .
Το λαϊκό αίτημα για δημοψήφισμα .
