Ως εργαλείο ευθύνης και όχι ως αυτοσκοπό βιώνει ο Παναγιώτης
Λαφαζάνης την έννοια της κυβέρνησης . Γι’ αυτό στον Σύριζα δεν υπάρχουν
μανιακοί με την εξουσία . Για σκέτους μανιακούς δεν διευκρινίστηκε .
Από την άλλη ο Μανώλης Γλέζος τονίζει ότι στόχος του Σύριζα
δεν είναι να αλλάξει ο Σαμαράς και να έρθει ο Τσίπρας , αλλά να φέρει τον λαό
στην εξουσία. Ή , αν το θες με αριστερίστικη φρασεολογία , να αντικαταστήσει το
προσωποκεντρικό καθεστώς της εξουσίας με την εξουσία του λαού .
Όλες αυτές οι απόψεις , καθώς και άλλες που έχουν ακουστεί
στο παρελθόν τόσο από τον Σύριζα όσο και από άλλα κόμματα του αριστερού χώρου ,
είναι αντισυμβατικές. Γι’ αυτό άλλωστε προέρχονται από τον αριστερό χώρο . Αν προέρχονταν
από τον δεξιό χώρο , δεν θα ήταν αντισυμβατικές αλλά συμβατικές . Αφού στην
Ελλάδα έχουν επικρατήσει , εδώ και δεκαετίες , οι φιλελεύθερες απόψεις της Ν.Δ. και του Πασόκ
. Και ότι επικρατεί γίνεται συμβατικό . Ότι δεν επικρατεί , παραγκωνίζεται και
γίνεται αντισυμβατικό .
Κάποιος βέβαια θα πρέπει να ενημερώσει τον Παναγιώτη
Λαφαζάνη , τον Μανώλη Γλέζο και τους υπόλοιπους του Σύριζα ότι για να πάρουν
σάρκα και οστά οι αντισυμβατικές τους απόψεις , θα πρέπει πρώτα ο Σύριζα να
κάνει κάτι τελείως συμβατικό . Να εκλεγεί κυβέρνηση . Δηλαδή ο ελληνικός λαός ,
που τόσα χρόνια έχει γαλουχηθεί μέσα στην συμβατικότητα του Πασόκ και της Ν.Δ.
, να επιλέξει τον Αλέξη Τσίπρα και όχι τον Αντώνη Σαμαρά. Κάτι που δεν μπορεί
να γίνει τάζοντας επαναστάσεις και λαϊκές εξουσίες αλλά ξεκινώντας από την αρχή
. Όποια και αν είναι αυτή . Πάντως η επανάσταση είναι το τέλος και όχι η αρχή .
Γιατί αν η επανάσταση είναι η αρχή , τότε ποιο είναι το τέλος ;
Ας πραγματοποιηθούν λοιπόν πρώτα τα συμβατικά και στη
συνέχεια περνάμε στα αντισυμβατικά . Διαφορετικά , αν πάμε κατευθείαν να πραγματοποιήσουμε τα
αντισυμβατικά , το πολύ πολύ να ξαναβγεί ο Σαμαράς και να μείνουμε για μια ζωή
στα συμβατικά.
