Κυβερνήθηκα
από όλες τις πολιτικές προσωπικότητες της χώρας . Από Ανδρέα Παπανδρέου έως
Αντώνη Σαμαρά , και μυαλό δεν έβαλα . Δυστυχώς δεν πρόλαβα τον Κωνσταντίνος
Καραμανλής αλλά πήρα μία γεύση από τον ανιψιό .
Έζησα
την Αγγελοπούλου να πέφτει στην αγκαλιά του Θόδωρου καθώς ο Σάμαρανκ ανακοίνωνε
ότι το “Ατένς” θα διοργανώσει τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 . Και ταυτόχρονα
εκατομμύρια έλληνες να ξεχύνονται στους δρόμους φωνάζοντας “γκοοοοολλλλ” .
Έζησα την
αλλαγή του νομίσματος . Είδα πως είναι το ευρώ και εκτίμησα τη δραχμή.
Γνώρισα
το ΔΝΤ και την τρόικα από την καλή και από την ανάποδη . Είχα πει θα φύγω αλλά
μετά από τρία μνημόνια είμαι ακόμα εδώ .
Έζησα
το success story και το greecovery της Ελλάδας . Τέτοια επιτυχία είχα να ζήσω από τις Πανελλήνιες .
Καμάρωσα
υπουργούς τον Άδωνη , τον Σίμο και τον Κυριάκο . Απλώς δεν κατάλαβα αν
αποτελούν μέρος του success story ή του greecovery .
Είδα να
μαυρίζει η ΕΡΤ και να ξαναλάμπει η ΥΕΝΕΔ .
Έζησα
την άνοδο των νεοναζί στην Ελλάδα . Νοιώθω ότι ήρθε η ώρα να πετάξω τους
μεγάλους Ρώσους από την βιβλιοθήκη μου .
Τώρα ζω
την χρεοκοπία , σύντομα θα βιώσω και τον λιμό .
Με
τόσες εμπειρίες δικαιωματικά μου αξίζει να υποστηρίζω ότι ανήκω στην πιο τυχερή
γενιά που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα .
Τι να
μου πει η προηγούμενη γενιά με ένα μόνο Πολυτεχνείο ;
Τα δικά
μου Πολυτεχνεία είναι πολλά και τα ζω κάθε μέρα .
Και κάτι
μου λέει ότι ακόμα δεν είδα τίποτα !